Z porannych mgieł wyłaniało się słoneczko złociste i promienne. Zapowiadał się piękny, choć wietrzny dzień. Jaskółki czarnymi zygzakami śmigały po niebie, gołębie wesoło gruchały na gzymsach domów, a swarliwe wróble wykłócały się o lada okruszek. Martyna zapatrzyła się w ten wesoły poranek i głęboko westchnęła. Oj, nie wesoło jej było na duszy, nie wesoło było ludziom tej pomorskiej ziemi. […]
Mgły ciągnęły z nad rzeki Iny ku grodowi, co leżał nad jej brzegiem. Wilgotne opary wciskały się między drewniane chałupy i kramy, między opłotki i dalej snuły się ku kamiennemu dworzyszczu, górującemu nad osadą. Wczesna była pora, jeszcze cisza panowała dookoła, tylko nawoływania miejskiej straży na murach pobrzmiewały po wąskich uliczkach. Niebawem jednak poranne słońce rozproszyło mgłę i ozłociło […]
Wysoko, na dwóch ścianach wieży kościoła św. Jana, znajdowały się dwa malowidła. Im bardziej postępował proces ich niszczenia, tym bardziej były niewidoczne, chociaż coraz wyraźniej widać było rękę, która wskazywała pewne miejsce na podłodze. Daremnie starano się odkryć znaczenie tego gestu. Pewnego razu pojawił się w Stargardzie mnich, który przybył z dalekich krajów i poprosił, by pozwolono mu przeszukać podłogę […]
