Stary mur miejski we wschodniej części Stargardu od strony Bramy Wałowej został rozebrany stosunkowo niedawno. Wówczas na jego miejscu zbudowano drewniany płot. W tej części muru, około pięćdziesięciu kroków od Bramy Wałowej, w latach sześćdziesiątych XIX wieku znajdowała się Baszta Kowalska, która od pozostałych, jeszcze dzisiaj istniejących wież, różniła się znacznie większym obwodem i mniejszą wysokością. Cylindryczna baszta unosiła stożkowy, ceglany dach zakończony smukłym, żelaznym czubkiem, na którym, jak na większości stargardzkich wież, umieszczony był pomorski gryf.
Baszta swą nazwę otrzymała podobno dlatego, że w dawnych wiekach, gdy miasto często musiało się bronić przed nieprzyjacielskimi napadami, znajdował się w niej warsztat kowalski, w którym kuto broń.