Ciemno było jeszcze choć oko wykol, tylko na wschodzie cieniutkie, ledwie widoczne jasne pasemko na niebie zwiastowało godzinę świtu. Pachniało butwiejącymi liśćmi, borem sosnowym i deszczem, ot jesień. Cicho było wokół, czasem tylko gdzieniegdzie pies sennie zaszczekał lub kur zapiał w pobliskiej wsi. Naraz gdzieś zgrzytnęła furta, rozległ się tętent koni, jakieś ściszone pokrzykiwania i znów cisza. To […]
Jesień była ciepła, słoneczna i cicha. Klony mieniły się purpurą i złotem, a brzozy w lasach, jak świetliste pochodnie ozłacały ciemną zieleń sosen. Już pierwsze liście bezszelestnie spływały z drzew, a babie lato srebrnymi niteczkami snuło się przez pola, przez wsie i ogrody. Cicho było na świecie, syto i błogo; ludzie odczuwali dobroć i łagodność natury, i życie wydawało […]
Jesień skradała się cichymi, ledwo dostrzegalnymi kroczkami. Jeszcze za dnia słoneczko prażyło, jeszcze nad łąkami uwijały się motyle, jeszcze bociany dostojnie kroczyły wśród traw, ale wieczorami chłodem ciągnęło od pól, a rankiem coraz częściej opary mgieł zasnuwały świat. Odchodziło lato bujne, płodne i piękne, następował czas szarug i chłodu. Znów ludziska chronić się będą po chałupach, znów ciepła szukać […]
