Zima srożyła się tego roku bez zmiłowania. Lodowate wichry hulały nieustannie i śnieżną zawieją zasypywały pola, drogi i chałupiny przycupnięte po kotlinkach. Zda się życie zamarło ze szczętem, została tylko wszechwładna zima, sroga i bezlitosna dla wszelkiego żywego stworzenia. W taki czas nieprzyjazny, a miało się już ku wieczorowi i szary popiół zmierzchu zasypywał resztki dnia, kolaska jakaś […]
Pędzone wichrem bure chmury co chwila przykrywały blady księżyc, aż w końcu całkiem zakryły niebo i nastała ciemność nieprzenikniona. Wtedy wichura rozszalała się na dobre, trzaskały gałęzie, wiatr wyszarpywał wiechcie słomy z dachów chałup, przewracał opłotki i burzył fale zwykle spokojnej rzeczki Krąpieli. Wnet i ulewa nadleciała i deszczem siekła po chałupach, sadach, polach i drodze. Zdawało się – […]
Gniewne fale jeziora z łomotem uderzały o brzeg, jakby chciały się wedrzeć na ląd i pochłonąć te kilka chat rybackich stojących w pobliżu. Złe i straszne było jezioro Miedwie w burzy i nawałnicy. Ale i rybacy, którzy tu mieszkali, to ludzie twardzi i nieustępliwi. Niejedną burzę przeżyli – jak ich ojcowie i dziadowie czoła stawiali wielkiej potędze Miedwia. Ale […]
Księżyc w tę noc czerwcową świecił jasno, srebrnym światłem oblewając zameczek na wzgórzu, dachy domów, kościółek i mury obronne Maszewa. Wszędzie cisza była, czasem tylko gdzieś sennie pies zaszczekał lub zadudniły kroki straży miejskiej, pilnującej miejskich murów. Wszyscy spali, zmęczeni całym dniem pracy. Na zamku okna jednej z izb wskazywały, że ktoś tam czuwa. Rzeczywiście, nie spała Zofia, pani […]
Stary i znany na Pomorzu był ród rycerzy z Maszewa, dawnych kasztelanów książęcych. Szeroko rozpościerały się ich włości. Z Góry Zamkowej, wyrastającej między Maszewem a Jeziorem Warszowym, widać było dalekie jeziorka przy stargardzkiej drodze i strzeliste drewniane dzwonnice kościółków w Jenikowie i Bagnach. W zielonej przestrzeni łąk wiły się błękitne wstążki rzek i strumieni, przerywane ciemnymi plamami lasów i […]
