Gasł dzień. Jeszcze skrzypiały raz po raz na drodze fury, wysoko wyładowane snopami żyta, jeszcze dzieci pokrzykiwały po sadach, zrywając pierwsze jabłka, lecz dzień, jakby znużony skwarem, chylił się powoli za wzgórza, za las. Był znojny, żniwny czas, utrudzeni ludzie powoli wracali z pól. Wśród tumanów kurzu za krowami człapała starowinka, podpierając się kosturem. Na końcu wlokły się dwa […]
Zima srożyła się tego roku bez zmiłowania. Lodowate wichry hulały nieustannie i śnieżną zawieją zasypywały pola, drogi i chałupiny przycupnięte po kotlinkach. Zda się życie zamarło ze szczętem, została tylko wszechwładna zima, sroga i bezlitosna dla wszelkiego żywego stworzenia. W taki czas nieprzyjazny, a miało się już ku wieczorowi i szary popiół zmierzchu zasypywał resztki dnia, kolaska jakaś […]
Pędzone wichrem bure chmury co chwila przykrywały blady księżyc, aż w końcu całkiem zakryły niebo i nastała ciemność nieprzenikniona. Wtedy wichura rozszalała się na dobre, trzaskały gałęzie, wiatr wyszarpywał wiechcie słomy z dachów chałup, przewracał opłotki i burzył fale zwykle spokojnej rzeczki Krąpieli. Wnet i ulewa nadleciała i deszczem siekła po chałupach, sadach, polach i drodze. Zdawało się – […]
Gniewne fale jeziora z łomotem uderzały o brzeg, jakby chciały się wedrzeć na ląd i pochłonąć te kilka chat rybackich stojących w pobliżu. Złe i straszne było jezioro Miedwie w burzy i nawałnicy. Ale i rybacy, którzy tu mieszkali, to ludzie twardzi i nieustępliwi. Niejedną burzę przeżyli – jak ich ojcowie i dziadowie czoła stawiali wielkiej potędze Miedwia. Ale […]
Księżyc w tę noc czerwcową świecił jasno, srebrnym światłem oblewając zameczek na wzgórzu, dachy domów, kościółek i mury obronne Maszewa. Wszędzie cisza była, czasem tylko gdzieś sennie pies zaszczekał lub zadudniły kroki straży miejskiej, pilnującej miejskich murów. Wszyscy spali, zmęczeni całym dniem pracy. Na zamku okna jednej z izb wskazywały, że ktoś tam czuwa. Rzeczywiście, nie spała Zofia, pani […]
