Archiwa miesięczne: maj R


Dwunastu apostołów z Suchania

     Po nocnym deszczyku dzionek wstał świeży i pogodny. Jaskółki wesoło kreśliły zygzaki na błękitnym niebie, w zieleni drzew zajadle kłóciły się wróble, zaś gołębie srebrzystą chmurą latały nad dachami, aż po kościelną wieżę w oddali. Już zaczęła się poranna krzątanina w miasteczku: słychać było skrzyp kołowrotów u studni, niosło się niecierpliwe milczenie krów, którym pilno było znaleźć się na […]

12 apostołów - Suchań

Jantarowe serduszko z Reptowa

     Nareszcie, po długiej i srogiej zimie nadeszła wiosna, wesoła i słoneczna. Znów zazieleniły się łąki i pastwiska, a bydło z lubością gryzło młodą trawę i żółciutkie mlecze, co gęsto zakwitły wśród zieleni. Na miedzach białym obłokiem zakwitła tarnina, a nad strumieniem rozzłociły się dywany kaczeńców, pośród których poważnie kroczył bociek w poszukiwaniu swoich przysmaków. Ale najpiękniej było w […]

Naszyjnik serce

Srebrna kadzielnica z Kobylanki

     Gasł letni dzień. Na drodze skrzypiały ostatnie fury z sianem, kosiarze gromadą wracali do wsi, a za nimi wlokły się ociężałe krowy, mucząc tęsknie za wodopojem. Gromady krzykliwych gęsi poganiane przez pastuszków z wrzaskiem biegły brzegiem drogi do gospodarstw. Z chlewów dochodziło przenikliwe kwiczenie świń domagających się wieczornej strawy, konie zaś rżały niecierpliwie za świeżym sianem.      Tak kończył […]


Diabelski dąb z Marianowa

     Lato było upalne jak rzadko kiedy. Słoneczny żar lał się z nieba i wysuszał wszystko wokół – owoce w sadach, warzywa w ogrodach. Na pastwiskach miast soczystej trawy bydło skubało suche badyle i głodne wracało do obór. Ludzie umęczeni upałem załamywali ręce bezradnie nad niedolą swoją i tych bydlątek domowych. Na noc wynoszono posłania do sadów, pod drzewa, bo […]

niemądra zakonnica

O mistrzu Wawrzonie w Kołbaczu

     Wichura szalała na martwych zda się polach, śnieżny tuman hulał aż po horyzont. Szarzało. Zmrok szybko ogarniał ziemię i popiołem przysypywał świat. Pośród tych śnieżnych bezdroży z trudem największym posuwał się człek jakiś. Widać zabłądził, bo brnął przez śnieżne zaspy i daremnie wypatrywał drogi, czy bodaj miedzy jakiejś, co by kierunek wskazała. Ustawał co chwila, bo już mu sił […]

Dom Opata w Kołbaczu